Een waardig inkomen en gelijke kansen voor mannen en vrouwen zijn belangrijke vakbondseisen wereldwijd. Dat bleek nog maar eens op het internationale seminarie dat de Algemene Centrale organiseerde aan de vooravond van haar nationale congres. Vakbondsvertegenwoordigers uit alle continenten getuigden er over hun acties en ervaringen. 

In Honduras vragen de vakbonden dat het minimumloon wordt opgetrokken, in Rwanda strijdt men voor 3 dollar per dag, in Amerika voor 15 dollar per uur.  Overal zijn er werknemers die op het eind van de maand niet genoeg over houden om waardig te leven. Acties rond een waardig loon zijn dus essentieel. 

Fight for 15

Nicholas Allen van de vakbond SEIU getuigde op het congres over de veelbesproken ‘Fight for 15’ campagne in de Verenigde Staten. De beweging startte in New York waar SEIU 200 werknemers uit de fast food samenbracht, één van de slechtst betaalde sectoren in de VS.  Hun staking werd opgepikt door de media en werd een symbool voor de slechte omstandigheden waarin vele Amerikaanse werknemers werken en leven. De campagne breidde snel uit. Ondertussen waren er al acties in 180 steden en hebben vooral lokale overheden maatregelen genomen om de lonen op te krikken.

Samenwerking – binnen en over de landsgrenzen-  is dus essentieel om iets te bereiken, zo bleek uit tal van voorbeelden.  Onder meer in Centraal Amerika waar in de vrijhandelszone’s voor heel lage lonen gewerkt wordt. ‘Als Honduras het minimumloon verhoogt hervestigen de bedrijven zich gewoon in Nicaragua, El Salvador…. Daarom is het essentieel dat wij ook als vakbonden samenwerken’, aldus Evangelina Argueta.

Gelijkheid durven eisen

Ook  gelijkheid tussen mannen en vrouwen is een universeel vakbondsthema. Myrthle Witbooi van SADSAWU (Zuid-Afrika) en Marta Zaldana van FEASIES (El Salvador) getuigden over de moeilijke situatie van de huishoudwerksters en van de naaisters in de textielfabrieken:  seksuele intimidatie en uitbuiting, lage lonen, lange werkdagen... De vakbonden doen er alles aan om de situatie te verbeteren. Zo organiseert SADSAWU programma’s om de huishoudwerksters sterker te maken. “We leren hen wat de werkgever wel en niet van hen kan vragen en hoe ze daarover in discussie kunnen gaan”. 

Ook binnen de vakbonden is er werk aan de winkel. Al zijn de helft van de leden vaak vrouwen, dit vertaalt zich niet overal in de delegees of de beslissingsorganen. In Spanje is op dit vlak  veel vooruitgang geboekt door het instellen van quota’s in de beleidsorganen van de vakbonden,  verduidelijkte Jésus Antonio Fernandez van CCOO. “Op zich willen we geen quota’s, maar we hebben ze nodig. De vertegenwoordiging van vrouwen is sterk verbeterd en we voelen allemaal dat dat een goede zaak is voor de vakbonden”.