Enkele delegees uit de Scheikunde hebben onlangs deel genomen aan een actie in Lille (Rijsel), waar onder meer de vakbonden reeds wekenlang protesteren tegen de voorgestelde pensioenhervormingen van president Macron. Dat ook Franse militanten naar de manifestatie voor de sociale zekerheid in Brussel afgezakt waren begin deze week, toont aan dat syndicalisme en solidariteit geen grenzen hoeven! Zo getuigt delegee Anthonie.

Hoe verliep het protest? (Wat heb je ervaren? Waren er vakbondsdelegaties uit Frankrijk en kan je beschrijven hoe men het protest er organiseerde?)

Anthonie: Iedere keer dat we in Lille waren om onze solidariteit te betuigen viel ons onmiddellijk op dat de beweging erg heterogeen is samengesteld. Niet alleen de CGT of andere vakbonden als FO en Solidaires trekken daar aan de kar, maar naast hen staan even goed de Gillets Jaunes, ecologisten, het brede middenveld en geëngageerde jongeren en burgers. Al moet toch gezegd dat worden dat het de CGT is die vanaf dag 1 (4 december) consistent de kar trok en is blijven trekken.

Wat ons ook opviel was de strijdvaardige maar ook echt broederlijke sfeer die er heerst en die een oprecht verlangen ademt naar een betere, eerlijkere wereld. De reactie van Macron en zijn ordetroepen is dan ook ronduit choquerend. Telkenmale een manifestatie start, hebben wij moeten vaststellen dat de oproerpolitie zonder aanleiding en onmiddellijk hardhandig en provocatief optreedt. Zonder reden wordt stelselmatig traangas ingezet, vliegen de helikopters over de hoofden en worden jongeren willekeurig opgepakt, over de grond gesleurd en afgevoerd. De strategie is duidelijk en als je dan weet hoeveel mensen zoals u en ik al ogen, vingers of zelfs het leven hebben gelaten door deze strategie van terreur, kan men enkel ontsteld zijn en gemotiveerd om onze Franse kameraden een nog groter hart onder de riem te steken.

Met wie ben je daarheen getrokken?

Vrienden uit Antwerpen en ABVV-delegees uit de sector scheikunde

Welke parallellen kan je trekken tussen de strijd in Frankrijk en de situatie in België?

Als ik de beweging in Frankrijk met die in België vergelijk, vallen sommige dingen me erg op. Wat wel een duidelijke parallel is, is de beschamende media-aandacht (of gebrek daaraan), is wat wij als ABVV maar al te goed hebben leren kennen doorheen de jaren. Opvallend is hoe in Frankrijk bijvoorbeeld niemand van TINA (There Is No Alternative) houdt en iedereen er van overtuigd is dat er wel degelijk een alternatief is voor de neoliberale barbarij die men ons door de strot probeert te duwen. En dat voor dat alternatief zal geknokt moeten worden als wij een waardige toekomst willen voor ons en onze kinderen. Ook valt op dat de Franse beweging veel groter en sterker is. We hebben deelgenomen aan de langste staking van de Franse geschiedenis. Zoiets brengt ook wel extra aandachtspunten met zich mee.

Welke aandachtspunten?

De eenheid bewaren lijkt mij een uitzonderlijk bewonderenswaardige maar ook een aartsmoeilijke opdracht. Alle lof aan de Franse beweging daarvoor!

Hoe kan de AC haar solidariteit uiten ten opzichte van dit protest in Frankrijk, denk je?

Dat is niet zo moeilijk: ofwel kijk je even op lille.demosphere.net om te zien of er een Retraites-betoging aankomt, ofwel help je de moedige kameraden van de CGT om het leed van hun staking te verlichten door te storten in de stakerskas van de CGT op het rekeningnummer FR76 4255 9100 0008 0028 5960 774. Ofwel doe je allebei, zoals wij!