Hoe is het mogelijk!? De werkplek negeren in de strijd tegen covid-19

De overheid doet niet het nodige om alle gegevens te verzamelen over besmettingen op de werkplek of tijdens de uitoefening van het beroep. Een alarmerend bericht in de pers herbevestigt wat de Algemene Centrale al geruime tijd naar voren schuift: De overheid moet dringend werk maken van correcte gegevensverzameling zodat bedrijven hun preventiebeleid kunnen uitstippelen.

Een artikel dat vrijdagochtend in de pers verscheen, deed ons in onze koffie verslikken. Het waarschuwt over een gebrek aan cijfers omtrent de blootstelling aan covid-19 tijdens het beoefenen van beroepsactiviteiten.

Sinds maanden roepen we het Belgisch Gezondheidsinstituut Sciensano op om de werkplek van met COVID-19 besmette personen te registreren. Enerzijds zou deze informatie een idee kunnen geven van de rol van de professionele sfeer bij de verspreiding van het virus, anderzijds zou het informatie kunnen verschaffen over de sectoren die het meest getroffen zijn, zodat passende maatregelen kunnen worden genomen.

De verzameling van dergelijke informatie valt zeer eenvoudig tot stand te brengen en bestaat reeds in veel andere landen. Daar heeft dit ondertussen duidelijk heeft gemaakt dat ook werknemers die onder precaire omstandigheden tewerkgesteld worden het zwaarst door het coronavirus worden getroffen.

Waarom verzamelen we geen gegevens over de werkplek?

Uit de pers vernamen we op vrijdag 4 december het overlijden van een cardioloog die vrijwillig was ingeschakeld om COVID-patiënten te helpen behandelen. Dit was een gelegenheid voor Philippe Devos, voorzitter van de BVAS, de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten, om ons eraan te herinneren dat de beslissing om geen gegevens van COVID-slachtoffers op de werkplek te verzamelen gewoon onbegrijpelijk is. Het verhindert de medische beroepswereld er immers van een duidelijk beeld te krijgen van de gevolgen van het coronavirus voor het personeel in de gezondheidszorg, dat nochtans in de frontlijn staat bij deze epidemie en daaronder lijdt, blijkens de verzoeken om een erkenning tot beroepsziekte.

Philippe Devos staat eveneens stil bij de angst onder het gezondheidspersoneel, en wijst erop dat veel werknemers met de schrik om het hart naar het werk trekken.

Het antwoord daarop van Yves Van Laethem, infectioloog en Franstalig woordvoerder voor Sciensano, maakt ons kwaad. Niet alleen reageert hij niet op de oproep om deze informatie te verzamelen; zonder veel omkijken beweert hij in het bewuste artikel, daarbij wijzend op het cijfer van 7% gehospitaliseerde COVID-patiënten tijdens de eerste golf die uit de zorgsector afkomstig waren, dat deze besmettingen (ook) in verband kunnen worden gebracht met iets anders dan hun beroep dat hen aan het virus heeft blootgesteld.

Het identificeren van risicogebieden!

Het is de hoogste tijd om het gezond verstand te gebruiken en de gegevens waarover wij beschikken te analyseren om zo een correct aantal besmettingen met de werkplek in verband te brengen en de risicosectoren te identificeren. Deze connectie zal ons in staat stellen om de werkplek waar nodig als motor van de overdracht van het coronavirus te identificeren.

De identificatie van risicosectoren zal het mogelijk maken aangepaste preventiemaatregelen te treffen, een correcte erkenning van beroepsziekten tot stand te brengen, en prioritaire vaccinatiestrategieën uit te werken.

Lees ook : Erkenning Covid-19 als beroepsziekte moet voor alle blootgestelde werknemers mogelijk zijn!