Crisis in het luchtverkeer zet tal van sectoren onder zware druk

De coronacrisis had en heeft nog steeds een enorme impact op de luchtvaartsector. Niet alleen de piloten of het personeel aan de incheckbalies zijn hier de dupe van. Ook de bewakingsagenten, de reisagentschappen, het personeel van de winkels en de horeca op de luchthaven, de bagagediensten en het schoonmaakpersoneel zijn getroffen. Net als de werknemers in de petroleum, scheikunde en metaal die ook de verregaande gevolgen voelen. Als we ontslagen willen vermijden, hebben onze sectoren absoluut ondersteuning nodig, aldus onze delegees. 

De cijfers die de federale ombudsdienst voor de luchthaven onlangs bekendmaakte spreken boekdelen: vanaf maart daalde het aantal vliegbewegingen overdag met ruim 40 procent. In april werd het dieptepunt bereikt met een daling van ruim 80 procent. In juli en augustus bleef de terugval rond de 60 procent om daarna weer richting de 70 procent te stijgen. Er dient te worden benadrukt dat de situatie van de luchtvaartsector sterk afhangt van de regio’s van het land en het soort vervoer (passagiers- of vrachtvervoer). Als de luchthaven van Luik momenteel op volle toeren draait, is dat niet noodzakelijk het geval op bijvoorbeeld de luchthaven van Brussel of Charleroi, waar economisch tegenspoed gevoeld wordt en de toekomstperspectieven ingewikkeld lijken. 

Coronamaatregelen

We mogen niet vergeten dat het om een heel uitgebreide sector gaat in ons land: luchtvaartconstructies, diensten op luchthavens, vervoer van mensen en goederen, rubber, petroleum, ... De lijst is lang, net als de lijst van werknemerszorgen: massale tijdelijke werkloosheid, inkomensverlies, verlies van banen, gebrek aan vooruitzichten, ... 

Eerst en vooral is er het loonverlies. “We zijn een zwaar getroffen sector, dus kunnen gelukkig nog genieten van 70 procent tijdelijke werkloosheid wegens overmacht corona, al blijft het ook dan voor veel mensen moeilijk”, vertelt Karin (bewaking). Naast de technische werkloosheid zijn bijvoorbeeld ook nog veel shiften waaraan een premie was verbonden, afgeschaft. Voor veel werknemers een aanzienlijk loonverlies, aldus Bjorn (cargo).

Nog tot 2022

Het doel is duidelijk: ontslagen vermijden, zorgen dat iedereen aan boord kan blijven. ‘Onze jobs zijn momenteel in gevaar, dat is toch niet normaal na al die jaren van groei’, aldus Giovanni. Er zijn maatregelen nodig die sluitingen en delokalisatie verhinderen’. 
Als alles terug opstart, zal het werkvolume niet meteen 100 procent zijn. In veel sectoren verwacht men nog tijdelijke werkloosheid tot eind 2021 en zelfs in 2022. 

Luchtvaartplan is broodnodig

De betrokken centrales van het ABVV bundelen dan ook hun kracht en roepen de politiek op tot actie. Een ‘luchtvaartplan’ moet de sector in staat stellen om deze gezondheidsstorm te doorstaan. De doelstellingen zijn omvangrijk: de werkgelegenheid en knowhow behouden, en deze sector in ons land in stand houden. Daarnaast verwachten we van de politiek ook een reactie op dringende en concrete behoeften, zoals de verlenging van de tijdelijke werkloosheidsregeling, gemakkelijker toegang tot SWT (het vroegere brugpensioen) en de grootschalige invoering van collectieve arbeidsduurvermindering. Maar dit luchtvaartplan kan niet door de gemeenschap worden gefinancierd. 

Giovanni Sacco - Technical Airborne Components Industries (Metaal)

“Zelfs vóór het coronavirus deed het tijdperk van de industrie 0.4 vrezen voor de werkgelegenheid. Nochtans zijn de winsten al jaren aanzienlijk. TAC heeft zijn winst op investering zeker niet zien crashen door covid, eerder zien dalen van 20% naar 9%. Onze banen zijn dus in gevaar ook al staat de onderneming helemaal niet in het rood. De reden? De gezondheidscrisis en een delokalisatie naar de VS! Een absurde situatie na vele jaren van groei! Maar we zijn hier al eerder doorgeraakt in België. We hebben heel wat crisissen doorstaan! Maatregelen tegen zuiver financiële sluitingen en delokalisatie zijn noodzakelijk!” 

Bjorn - Swissport cargo (BBTK)

Door het minderen van de passagiersvluchten zijn de tonnages ook in vrije val gegaan. Tegelijk krijgen wij nu verschillende keren per week passagiersvluchten binnen, waarbij zelfs vracht op de zetels is geladen. We moeten dus met 10 à 15 mensen in het vliegtuig naast elkaar gaan staan om al deze vracht stuk voor stuk naar de deur van het vliegtuig te brengen, iets wat voor corona zelfs niet denkbaar was. In realiteit hebben we meestal maar 5 à 7 mensen beschikbaar. 

In het begin werden mensen à la minute opgeroepen om te komen werken, maar daar hebben we als vakbond gelukkig een stokje voor kunnen steken. Onze operationele mensen moeten ook meer en meer flexibel zijn. Zo worden mensen die bureauwerk doen, ingezet om vliegtuigen mee te gaan lossen, om vliegtuigpaletten klaar te maken, jobs die eigenlijk niet voor hun zijn. Wie hier vragen bij stelt, krijgt als antwoord dat het bedrijf het moeilijk heeft en dat ze ander werk moeten aanvaarden als ze niet technisch werkloos willen worden. 

Petroleum - Benny (Skytanking) 

"We moeten solidair zijn".
 
Bij Skytanking (brandstofbevoorrader voor de luchthaven van Zaventem) werken we ongeveer 11 dagen per maand. De rest zijn we technisch werkloos. In begin is bij 5 mensen het contract niet verlengd, maar verder zijn er geen ontslagen gevallen.   

Financieel is het moeilijk, maar we beseffen ook dat dit de enige manier is waarop iedereen kan aanblijven, en dus zijn we solidair. 

Als alles terug opstart, zal het nog enkele jaren duren voor ons werkvolume weer 100 procent zal zijn. Er zijn dus onzekerheden.

Als vakbond blijven we zeer alert, we zorgen ervoor dat we elke maand de nodige info krijgen zodat we kort op de bal kunnen spelen. Het is dan ook ons doel om iedereen aan boord te houden. 

Karine - G4S (Algemene Centrale –ABVV / Bewaking) 

Al van in maart zijn we gedeeltelijk werkloos. Momenteel werkt iedereen 3 à 4 dagen per maand.
De mensen zijn echt bang. Op ons maandelijks loonbriefje lijkt het loonverlies nog oké, maar daar worden te weinig belastingen afgetrokken, dus dat gaan we later moeten inleveren… Ook zal onze eindejaarspremie niet meer worden gelijkgesteld. Aan het einde van de maand staat onze telefoon niet stil. Veel mensen komen dan in de problemen.

In de eerste plaats willen we de jobs redden, de werkgever volgt ons daar gelukkig in. Daarnaast willen we klaarstaan als alles terug herneemt. Maar we voelen ons vrij machteloos, we moeten het maand per maand bekijken. Veel zoeken flexi-jobs of een zelfstandige activiteit of ze verlaten de sector helemaal. 

Pascale Lucy - BSCA Charleroi Airport (BBTK)

Dankzij het coronavirus is er een andere realiteit. Ons bedrijf floreerde, we versloegen records in termen van stiptheid, aantal passagiers,… En toen, een jaar geleden, kwam alles plotseling tot stilstand. Sindsdien leven de werknemers op zuurstof. Eerst waren het drie maanden van volledige onderbreking en economische werkloosheid, wat zeer zwaar woog op financieel en menselijk vlak. Met de hervatting van het reizen in juni 2020 hoopten we op een verbetering van de situatie. De opgelegde maatregelen (wat betreft bestemmingen, essentiële vertrekcriteria) en de onstabiele gezondheidssituatie maken het echter dagelijks moeilijk. We blijven allemaal jongleren met dagen economische werkloosheid en werkdagen. De directie verzekert ons dat ze er alles aan doet om de sociale impact te beperken, maar we weten dat het slecht gaat. Ik ben bang voor de toekomst.