Werknemers op de rand van de afgrond

Eindelijk neemt de regering maatregelen die de koopkracht moeten beschermen, waaronder een verhoging van het minimumloon en een reeks maatregelen om vooral de energieprijzen te temperen. Toch zijn de maatregelen beperkt, en zullen veel werknemers blijven worstelen om te overleven. Twee delegees vertellen hoe zij, en hun collega’s, op zowat alles besparen. 

Bang voor de toekomst zijn ze niet, maar het is erg moeilijk voor huishoudhulp Ana en maatwerkster Chantal om dag in dag uit te overleven. “Ik vraag me af wat ik nog kan schrappen in mijn uitgaven om de prijsstijgingen te overbruggen”, zegt Ana. “In mijn huishouden heb ik ondertussen al het maximum bespaard. Elke lamp gedoofd, elke stekker eruit.” 

Net als je denkt dat je genoeg euro’s bijeen gespaard hebt, komt toch altijd die ene extra factuur of aanrekening binnen. “Ik werd onlangs geconfronteerd met de indexering van de huurprijs”, verduidelijkt Ana, “zo’n 60 euro per maand erbij”. Daar bovenop komt de stijging van de prijzen in de winkel. “Ik let momenteel op iedere uitgave. Onbezorgd gaan winkelen, kan ik niet.” 

Je gezondheid, een luxe 

Ook Chantal kan ervan meespreken. In haar sector zijn de lonen ontoereikend voor de medische kosten. “Velen worstelen met gezondheidsproblemen”, zegt Chantal. “Denk aan de kosten van consultaties bij de dokter of andere medische ingrepen. Die worden onbetaalbaar, mijn collega’s stellen dat vaak uit.” 

“Spijtig genoeg stijgen onze lonen niet zo snel als de prijzen”, zegt Chantal. “Door de hoge brandstofprijzen laat ik mijn auto staan, behalve voor de meest noodzakelijke boodschappen. Om toe te komen, pleeg ik een aanslag op dat beetje spaargeld dat ik in mijn carrière opgebouwd heb.” 

“Ik houd mij nog sterk” besluit Ana, “mijn kindertijd was ook moeilijk. Maar ik wens wel een betere toekomst voor mijn kinderen, al begin ik daar soms aan te twijfelen. Wij voeden drie kinderen en we moeten hen soms op het einde van de maand vertellen dat de ouders ‘op dieet’ gaan.” 

Vandaag slagen als maar minder werknemers erin om de eindjes aaneen te knopen. Denk vooral aan zij die een laag loon verdienen. Een hoger loon is daarom onmisbaar. “Wij zouden toch minimaal 14 euro per uur moeten kunnen verdienen om met minder zorgen te kunnen leven”, besluit Chantal. 

Meer dan ooit, moeten wij de strijd verderzetten.