11 jaar sinds de instorting van het Rana Plaza-complex
Vandaag/24 april namen we samen met andere middenveldorganisaties deel aan de herdenking van Rana Plaza*. Precies 11 jaar na de instorting van het gebouwencomplex kwamen we in Brussel samen om onze solidariteit te betuigen met de arbeiders in de kledingindustrie in Bangladesh en de rest van de wereld.
Op 24 april 2013 stortte in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh, het Rana Plaza-complex in. Op dat moment waren meer dan 1.000 textielarbeiders aan het werk in de verschillende kledingfabrieken.
In de nasleep van de ramp hebben meer dan 190 bedrijven een internationaal akkoord rond veiligheid en gezondheid ondertekend. Wereldberoemde merken als Levi’s, Lee en Wrangler weigerden dit echter; ze weigerden zich te engageren om de veiligheid te garanderen van de kledingarbeiders die hun jeans maken!
Mensen-, arbeids- en milieurechten
Een onconventionele modeshow van onverantwoordelijke merken belichtte vandaag het gebrek aan betrokkenheid van jeansgiganten Levi’s, Lee en Wrangler, en vestigde de aandacht op het gebrek aan geloofwaardige toezeggingen om de levens van hun textielarbeiders te beschermen.
Deze merken moeten aan hun verantwoordelijkheden herinnerd worden. Winst mag niet vóór mensenrechten komen. Levi’s, Lee en Wrangler moeten de zorgplichtwet respecteren!
Annelies Deman, verantwoordelijk voor de textielsector voor de Algemene Centrale – ABVV licht toe: “De zorgplichtwet moet bedrijven verantwoordelijk maken voor mensen-, arbeids- en milieurechten tijdens het hele productieproces. Hoewel er veel vooruitgang is geboekt de laatste elf jaar, weigeren sommige modebedrijven nog steeds om dit internationaal akkoord te ondertekenen.” Het internationaal akkoord is nochtans het meest effectieve gezondheids- en veiligheidsprogramma tot nu toe om de arbeidsomstandigheden van duizenden arbeiders te verbeteren.
Actie, nu
“De herdenking en actie van vandaag is een herinnering voor alle grote merken die geen verantwoordelijkheid willen opnemen. We moeten dringend actie ondernemen tegen de straffeloosheid van bedrijven,” aldus Annelies. Het kan toch niet dat merken, elf jaar na de ramp, hun winst nog steeds maximaliseren ten koste van de basisrechten van hun werknemers. Dit is NOT DONE.