De stijgende prijzen van energie en consumptiegoederen doen veel gezinnen naar adem happen. Voor de lage inkomens, waar de maatwerkers tot behoren, is de financiële strijd echter al langer een realiteit. Dat bleek ook uit een bevraging over armoede die ABVV Maatwerk en ACV BIE uitvoerden in de maatwerkbedrijven. Over deze armoedeproblematiek werd ook gedebatteerd met verschillende politieke partijen.

Reële armoedeproblematiek in de sector maatwerk

De armoedeproblematiek wordt zeker en vast herkend en is duidelijk zichtbaar in de sector. Enkele boosdoeners die uit de studie naar voren kwamen: loonbeslag (komt zeer vaak voor), huren op de privémarkt, thuissituatie, sterke stijging van de onkosten, zeer hoge voedselprijzen, … “Ook een bijzonder laag minimumloon speelt hier een rol. Maatwerkers leveren enorm nuttig en duurzaam werk voor onze maatschappij voor amper €12 per uur/€1.940 per maand. Dit bedrag staat niet in verhouding tot de geleverde arbeid!”, aldus Issam Benali, federaal secretaris van de Algemene Centrale – ABVV verantwoordelijk voor de maatwerksector.  

Als maatwerkers ziek zijn of op volledige of tijdelijke werkloosheid terugvallen, wordt hun situatie nog onzekerder. “Bij ziekte bedraagt de uitkering vanaf de tweede maand slechts 60% van het brutoloon”, legt Bart Vercauteren, sectorverantwoordelijke bij ACV BIE uit. “Bij volledige werkloosheid bedraagt het minimumbedrag van de uitkering €1.382 en bij tijdelijke werkloosheid gaat het om €1.555 per maand. Dankzij een sectorale opleg per dag wordt het inkomensverlies bij tijdelijke werkloosheid beperkt”, vult Bart aan.

Voordelen zijn meer dan noodzakelijk

De uitkeringen die de maatwerkers ontvangen, zijn dus minder dan het minimumloon dat zij normaal krijgen. Aangezien veel maatwerkers geen spaargeld hebben om op terug te vallen, belanden zij op die manier in de problemen. Daarom zijn sociale voordelen zoals sociale woningen of een sociaal tarief noodzakelijk voor wie van een sociale uitkering leeft. “Voor maatwerkers voorzien bedrijven andere voordelen om hun situatie te verbeteren. Het kan gaan om opleidingen en begeleiding, maar ook om personeelskortingen, administratieve ondersteuning of extra informatie over uitkeringen, premies enz.”, zegt Bart.

“Naast deze bestaande bedrijfsvoordelen overwegen bedrijven ook andere initiatieven om de armoede te bestrijden en om het welzijn en de sociale situatie te verbeteren”, vult Issam aan. “Rechtenverkenning, psychisch welzijn-ontspanningsaanbod en sociale restaurants zijn daar enkele voordelen van.”

Geen maatwerk voor niets

Tijdens het debat met de verschillende politieke partijen namen maatwerkers het woord. Er werden rake vragen gesteld over o.a. de koopkracht, lonen, anciënniteitspremie en uitkeringen. Over de meeste onderwerpen waren de politici het met elkaar eens. Zo zijn ze ervan overtuigd dat er een loonsverhoging moet komen en dat de uitkeringen voor tijdelijke werkloosheid en ziekte verhoogd moeten worden. Ook de anciënniteitspremie, die reeds in het vorige VIA-akkoord (social profit) afgesproken werd, kwam aan bod. De maatwerkers wachten nog steeds op de beloofde premie die ze na acht jaar dienst zouden krijgen. Zij eisen dat die alsnog wordt ingevoerd. Alle aanwezige partijen beloofden om dit in de volgende legislatuur te doen. Naast deze premie verwachten ze in het volgende VIA échte stappen vooruit in hun koopkracht. Ze willen niet meer achter blijven bij de andere socialprofitsectoren. Daarom is hun boodschap duidelijk: verhoog de minimumlonen én maak van koopkracht een prioriteit in het volgende VIA.

Onze bevraging heeft het duidelijk bewezen: het minimumloon en de uitkeringen zijn onvoldoende, waardoor maatwerkers niet volwaardig deel kunnen nemen aan de samenleving. Daarom vragen we aan de beleidsmakers een wezenlijke verhoging van de koopkracht! Een waardig loon en meer respect voor de maatwerkers is een must, geen maatwerk voor niets!