Veel mensen zullen het je verzekeren: de sociale verkiezingen winnen, dat is 4 jaar werk. Nog meer dan woorden, zijn het de dagelijkse inspanningen die de werknemers echt overtuigen. De beschikbaarheid en de steun van de afgevaardigden, maar ook de overwinningen van de syndicale organisatie. Niet de roddels, de onnodige aanvallen of de loze beloften. De verpletterende overwinning van de arbeidersafvaardiging in het farmaceutische bedrijf GSK in Waver is er een perfect voorbeeld van.  

Wanneer we de syndicale afvaardiging ontmoeten, valt ons onmiddellijk de teamspirit en de positieve energie van de ploeg op.  

Schandalige aanvallen  

Jamal, de hoofdafgevaardigde, wil de zaken trouwens onmiddellijk duidelijk stellen: “Deze overwinning is het resultaat van teamwork. Wij werken in groep, niet alleen. Iedereen heeft een rol en we vullen elkaar allemaal aan.” Deze verduidelijking is belangrijk als je weet dat Jamal het slachtoffer is geworden van een lastercampagne door de andere vakbond. Fabrizio legt het ons uit: “Om ons te destabiliseren, ging de andere organisatie zelfs zover om karikaturen van Jamal als dictator te verspreiden. Overgaan tot persoonlijke aanvallen, dat is echt een vakbondslid onwaardig.”  

En Rebecca voegt eraan toe: “Vooral omdat hun campagneslogan was ‘het tijdperk van de verandering is aangebroken’ … Uiteindelijk gaven de kiezers ons 10 mandaten van de 11. Voor ons een bewijs dat de mensen zich niets wijs laten maken en dat ze ons werk appreciëren.” Flora merkt op dat de ploeg niet bang is om de handen uit de mouwen te steken: “Wat onze ploeg zo sterk maakt, is dat we niemand vergeten en dat we onze uren niet tellen. Zelfs al moeten we om 4 uur ‘s morgens terugkomen om de nachtploeg te zien!”  

Een recordopkomst 

Naast de lastercampagne haalde de andere syndicale organisatie echt alles uit de kast om het goede verloop van de sociale verkiezingen te verstoren. Ze deelde gadgets uit terwijl er hierover een akkoord was gesloten, ze stuurde propagandamails en weigerde de stemming per brief. Onze afgevaardigden hadden de gemakkelijke weg kunnen kiezen en het spelletje kunnen meespelen, maar ze deden dat niet.  

De ploeg koos in de plaats daarvan om de werknemers massaal te informeren, meer bepaald over de stemming per brief. De onderneming telt minstens 150 langdurige zieken op 2.000 arbeiders; dit is dus een belangrijke zaak. De zaterdag en de zondag vóór de sociale verkiezingen belde de voltallige syndicale ploeg al haar contacten op om uit te leggen hoe belangrijk het was om te komen stemmen. Rebecca kan het nog altijd niet vatten: “Het was ongelooflijk. 134 mensen zijn alleen maar daarvoor gekomen. Zelfs zwaar zieken, mensen in zwangerschapsverlof, mensen die net uit het vliegtuig waren gestapt of van een huwelijksfeest terugkwamen …” Volgens Florian is dit een logisch resultaat: “De mensen beseffen dat de komende jaren moeilijk zullen worden en dat ze, met onze ploeg aan hun zijde, alle troeven in handen hebben. Dat verklaart trouwens ook de recordopkomst van 71 %.”   

Het is zo dat de Algemene Centrale gedurende 4 jaar de enige was die zich voor de werknemers heeft ingezet. Meer bepaald toen de directie de cao 90 wilde afschaffen. De ploeg is gestart met alles uit te leggen aan de werknemers die hen hebben gevolgd. Ze hebben in totaal 7 of 8 dagen gestaakt. Bertrand legt het ons uit: “De truc was om niet alle eenheden tegelijkertijd stil te leggen, eerst eentje, dan twee… en toen liet de directie haar voornemen varen.” 

Volgens Jamal verloopt het overleg met de directie correct: “We worden gerespecteerd. Natuurlijk is de machtsverhouding er ook. En als we mobiliseren, volgen de mensen ons redelijk snel. Maar ze beseffen ook dat we het niet voor niets doen. En de directie weet dat ook. Dit is een grote multinational die heel goed draait. We zeggen zeker niet op alles ja, maar we denken na zodat we de tewerkstelling kunnen veiligstellen. Dat is onze prioriteit.” 

Wat zijn de actiepunten voor de komende 4 jaar?  

Jamal antwoordt onmiddellijk: “Doorgaan, de schade beperken en vooral de tewerkstelling veiligstellen. In België hebben we het geluk goede arbeidsvoorwaarden te hebben, maar we mogen niet op onze lauweren rusten. De mensen hebben ons hun vertrouwen geschonken, dus wij blijven zo verder doen en we zullen het nog beter doen in 2028! We zullen op alle fronten aanwezig zijn, daar waar het nodig is.”  

Bedankt aan Jamal, Fabrizio, Rebecca, Flora, Amélie, Bertrand, Florian, Stefano, Felicia, Cidji, Ermal, Julien, Sadia, Karim, Michaël, Didier, Eric, Frederic en Fabio.