Een betrokken partij die rechter speelt, dat doet vragen rijzen.

Eén op vier uitzendkantoren discrimineert: een alarmsignaal van de werkgevers zelf

Federgon, de federatie die de belangen van de werkgevers in de uitzendsector en de dienstencheques verdedigt, heeft de resultaten bekendgemaakt van een intern onderzoek naar uitzendkantoren die werkzoekenden discrimineren. Het gaat daarbij voornamelijk over de weigering om een job te geven aan mensen met een vreemde naam of een mooiere kleur.

Uit die resultaten leidt de federatie af dat vandaag één uitzendkantoor op vier bereid is in te gaan op de vraag van bedrijven om allochtonen of andere welbepaalde groepen uit te sluiten voor een uitzendopdracht. Dat wordt voorgesteld als een merkelijk positieve evolutie.

Eén op vier? In de plaats van Federgon stellen wij dat dat cijfer schokkend hoog blijft.

Het bevestigt in ieder geval onze dagelijkse vaststellingen. Terwijl deze cijfers binnenkomen vernemen we van een allochtone uitzendkracht dat hij vijf maal solliciteerde naar een uitzendopdracht onder een voor de bange blanke man vreemde naam, zonder enig resultaat. Pas toen hij een zelfde sollicitatie onder een uitdrukkelijk Vlaamse voor- en achternaam indiende, werd hij uitgenodigd voor verdere gesprekken. Vandaag bekijken we nog hoe we deze zaak juridisch aanhangig kunnen maken.

Eén op vier? Bij een intern onderzoek door Federgon? Een federatie die in deze zaak betrokken partij is en nu ook zelf rechter speelt. Wat zou het resultaat van dit onderzoek opleveren als het door een onafhankelijke instantie werd uitgevoerd?

Federgon laat ook weten dat uitzendkantoren na drie negatieve controles over discriminerende praktijken het kwaliteitslabel van de werkgeversfederatie verliezen. Hoezo, na drie controles? Bij uitbreiding wil dat zeggen dat roekeloze chauffeurs drie keer door het rode licht mogen rijden voor ze op de bon gaan. Of dat je eerst drie keer een donkerhuidige medemens publiek mag vernederen voor je met justitie te maken krijgt? Wat ons betreft is er in ieder geval geen verschil tussen die misdrijven en de discriminatie van mensen op de arbeidsmarkt. Federgon denkt daar duidelijk anders over.

Wij wachten op de twee échte, waarachtige maatregelen die de discriminatie op de arbeidsmarkt kunnen indammen.

Eén. Er moet onderzoek zijn naar discriminerende praktijken door een onafhankelijke instantie. Onder toezicht van de sociale partners, de werkgevers en de vakbonden. Mystery shopping of screening door een werkgeversorganisatie die zichzelf moet witwassen, dat neemt niemand ernstig, behalve enkele goedgelovige en volgzame mediakanalen.

Twee. Er is sanctionering nodig. Bedrijven die discrimineren moeten meteen, meteen! strafrechtelijk aangepakt worden. Met het verlies van een label na drie misdrijven roep je een bedrijf niet tot de orde. Een bedrijf dat de wet manifest overtreedt moet zijn erkenning verliezen. Zo werkt onze rechtsstaat toch? Min of meer. Of niet?