Vandaag is het exact drie jaar geleden dat een school in aanbouw instortte en hierbij vijf dodelijke slachtoffers en negen zwaargewonden maakte. Ondanks allerlei beloftes in de media moeten we vaststellen dat de slachtoffers en nabestaanden op vandaag nog steeds schaamteloos in de kou blijven staan. Als de school straks opent, is iedereen dan het leed van de slachtoffers vergeten?

In september hoopt men de basisschool Zuidzin te kunnen openen, maar de slachtoffers en nabestaanden blijven nog steeds met de moed der wanhoop en een enorme financiële kater wachten op enige vorm van schadevergoeding. Vorig jaar in juni werden er nochtans allerlei beloftes gedaan in de media dat de slachtoffers en nabestaanden snel een vergoeding zouden ontvangen. Onze initiële reactie dat het om een loutere aankondigingspolitiek ging, blijkt helaas te kloppen. Zo verklaren de slachtoffers of nabestaanden waar wij mee in contact staan dat ze tot op vandaag nooit zijn gecontacteerd door het consortium van verzekeringsmaatschappijen met een concreet aanbod. Voor die slachtoffers die zelf via hun advocaat met dit consortium contact opnamen, hebben we moeten vaststellen dat de voorwaarden die werden opgelegd om in aanmerking te komen voor een schadevergoeding onaanvaardbaar zijn. Hierdoor bleek dit aanbod in de praktijk geen enkele waarde te hebben. Om het uitblijven van enige vergoeding aan te klagen en de slachtoffers en nabestaanden een hart onder de riem te steken, organiseren we op vrijdag 21 juni opnieuw een herdenking.

Daarnaast roepen we op tot een snelle behandeling van het juridische luik van deze bouwramp. We stellen immers vast dat de gerechtelijke expert al enige maanden terug zijn bevindingen heeft neergelegd m.b.t. de oorzaken en verantwoordelijken van deze ramp en uit dit verslag blijkt duidelijk dat de veiligheid op deze werf niet werd gerespecteerd. We zullen dan ook niet aanvaarden dat deze zaak door juridische spitsvondigheden en vertragingsmaneuvers op de lange baan wordt geschoven. Deze bouwramp staat symbool voor de problemen in de sector en het is hoog tijd dat er lessen worden getrokken uit het verleden en verantwoordelijkheden worden opgenomen!

Zo wordt de sector al jaren gerund op basis van een verdienmodel, waarbij alle kosten worden afgewenteld op de werknemers en de verantwoordelijken de andere kant op kijken. Dit moet stoppen! Met deze herdenking willen we dan ook opnieuw breder de alomtegenwoordige dumpingpraktijken, de onveiligheid en het hoge cijfer aan dodelijke arbeidsongevallen in de sector aanklagen. Het is onaanvaardbaar dat een bouwvakker in België ruim zes keer meer kans heeft om te sterven op zijn werk dan een werknemer in de andere sectoren samen. Mocht dit dodental zich systematisch voordoen in andere beroepsgroepen zoals politie, brandweer, onderwijzend personeel, … zou de maatschappelijke verontwaardiging niet te overzien zijn. Helaas gebeurt dit in de bouw maar al te vaak in alle stilte en anonimiteit.