Kort of langdurig ziek? De Wever en Bouchez vinden je een profiteur
De Wever en Bouchez hebben een ontstellend wantrouwen in werknemers. Hun nota draait om sancties, verplichtingen en lagere uitkeringen voor langdurig zieken. Je hebt ook geen gewaarborgd loon meer voor je eerste dag ziekte, en werkgevers mogen kiezen wie een ziekteattest moet voorleggen. Wie terug begint te werken maar hervalt, wordt gestraft.
Maak jacht op ziekmakend werk, niet op de zieken!
Ondanks oproepen van vakbonden én werkgeversorganisaties voor een positieve, vrijwillige en individuele aanpak van zieke werknemers, wantrouwen De Wever en Bouchez de zieken, de artsen en de mutualiteiten. In de supernota draait alles om sancties, verplichtingen, lagere uitkeringen tot zelfs minder pensioen. Over de verantwoordelijkheid van werkgevers wordt niet gerept, integendeel, werknemers moeten nog meer, onregelmatiger en langer werken.
Wij zetten de puntjes op de i:
- Een uitgebouwd preventie- en welzijnsbeleid, degelijke arbeidsomstandigheden en werkbaar werk zijn dé instrumenten bij uitstek om uitval en langdurige ziekte te voorkomen;
- Spier- en skeletaandoeningen, burn-out en stressgerelateerde gezondheidsproblemen zijn de belangrijkste oorzaken bij de bijna 500.000 langdurige zieken in ons land. Onvoldoende aangepast werk, verhoogde werkdruk en toegenomen fysieke en psychische belasting spelen een belangrijke rol. Die oorzaken pak je niet aan door zieken te controleren en sanctioneren;
- Alle wetenschappelijke studies tonen aan dat sancties op lange termijn geen of zelfs een negatief effect hebben op de terugkeer naar werk;
- Negen op tien (93%) bedrijven heeft nu geen beleid om langdurig zieken te voorkomen of opnieuw aan de slag te helpen. Zo’n beleid is nochtans wettelijk verplicht.
- Langdurige zieken willen niets liever dan fit en gezond zijn, opnieuw aan het werk gaan met gepaste ondersteuning en zo een deftig inkomen, sociaal contact, toekomstperspectief … hebben.
Je hervat het werk, maar hervalt? Sanctie
Vandaag heb je als bediende de eerste 30 dagen van je ziekte recht op gewaarborgd loon. Ga je opnieuw aan het werk, maar herval je in dezelfde ziekte binnen twee weken volgend op je terugkeer naar werk, dan heb je geen recht op gewaarborgd loon. Herval je na meer dan twee weken, dan is er weer recht op gewaarborgd loon gedurende een maand.
De Wever en co brengen die twee weken naar twaalf weken. Als het van hen afhangt, heb je pas na twaalf weken werkhervatting opnieuw recht op gewaarborgd loon. Een beschamende ingreep. Wie terug begint te werken, maar hervalt, wordt gestraft. Dit getuigt van een ontstellend wantrouwen in werknemers.
Tien jaar terug in de tijd: daar is de carensdag opnieuw
De Wever en co gunnen je geen gewaarborgd loon meer voor de allereerste dag dat je ziek bent. Ze gaan ervan uit dat de afschaffing van het ziektebriefje voor de eerste dag ziekte leidt tot misbruik, terwijl dit niet het geval is. Ze voeren de carensdag opnieuw in terwijl die al in 2014 werd afgeschaft. Tot dan kregen arbeiders geen gewaarborgd loon voor de eerste ziektedag, maar bedienden wel. Het Grondwettelijk Hof veroordeelde die discriminatie al in 2011.
Ziektebriefje nodig? Jij wel, je collega niet!
Historicus Bart De Wever grijpt nu nostalgisch terug naar het verleden, voert de carensdag opnieuw in én laat werkgevers zelf bepalen wie een ziektebriefje moet bezorgen voor de eerste dag afwezigheid.
Verdeel en heers. Stellen dat werkgevers mogen kiezen of (een deel van de) werknemers een ziekteattest moeten voorleggen vanaf de eerste dag afwezigheid is de vrije hand geven om sommige werknemers te viseren. Dit is vragen om een ongezonde, ziekmakende werksfeer.