Vakcongres bouw: gelijk loon voor gelijk werk
Tijdens hun vakcongres maakten de 250 delegees een analyse van de voorbije 4 jaar en bogen ze zich over sociale dumping en werkbaar werk.
Op 15 en 16 december kwamen 250 delegees uit de bouwsector samen in Blankenberge. Tijdens het vakcongres maakten ze een analyse van de voorbije 4 jaar. Hoe zijn de tewerkstelling en de loon- en arbeidsvoorwaarden in onze sector geëvolueerd? En ze keken vooruit: hoe zorgen we ervoor dat het werk in de sector werkbaar blijft.
De bouwsector heeft weinig gevolgen ondervonden van de economische crisis. De activiteit bleef op peil en de laatste 5 jaar is die zelfs gestegen. Dat zien we ook in de winstcijfers. De bouwbedrijven doen het erg goed. En daar profiteren de aandeelhouders van mee. Die krijgen een rendement van bijna 12% op hun investeringen.
De werknemers moeten het met veel minder stellen. Door de indexsprong, de loonstop en tal van andere asociale maatregelen van de regering zijn de lonen nauwelijks gestegen. Door de royale loonsubsidies van de regering zijn de loonkosten voor de werkgevers zelfs sterk gedaald. Minder kosten en dus meer winsten.
Sociale dumping nefast voor de bouwvakkers
In de laatste 5 jaar is het aantal Belgische arbeiders in de bouwsector met 25.000 gedaald. Maar dat betekent niet dat de tewerkstelling in de sector verloren is gegaan. Het aantal uitzendkrachten, (schijn-) zelfstandigen en vooral het aantal gedetacheerde werknemers in de bouwsector is toegenomen. Met andere woorden: goed en correct betaalde bouwjobs zijn vervangen door minder goede statuten.
Dat verklaart de winstcijfers van de bouwbedrijven. Via sociale dumping wordt bespaard op de kosten. Buitenlandse werknemers worden hier ingezet aan ultra lage lonen. Voor het ABVV is het duidelijk: gelijk loon voor gelijk werk. Onder die noemer werden in de laatste jaren al heel wat acties gevoerd tegen sociale dumping. En zullen we ook de komende jaren actie blijven voeren.
Belastend werk was het centrale thema van dit congres.
Heel wat delegees getuigden hoe zwaar het werk is in de sector. De arbeiders ervaren meer en meer stress en er is zelfs sprake van burn-outs. Ook de concurrentie en onderaanneming hebben hun gevolgen: er zijn gemiddeld 10 arbeidsongevallen per dag, in 2015 zelfs 14 dodelijke. Anderen getuigden over een kapotte rug op 49, elke dag om 4 uur uit de veren, werkdagen van 12 uur, de verre verplaatsingen, de flexibiliteit, …
En toch heeft de regering beslist dat we langer moeten werken. Tot 67 jaar. Maar die ministers hebben waarschijnlijk nog nooit op een bouwwerf gestaan. Voor de delegees uit de sector is het duidelijk: in de bouw hou je het niet vol tot 67.
Er moet gezocht worden naar oplossingen om het werk werkbaarder te maken. Om er voor te zorgen dat bouwvakkers er niet op hun 50ste onder door gaan. Maar, het moet ook mogelijk blijven om vroeger uit te stappen. Want werken tot 67 is echt niet haalbaar.