In januari dit jaar werd de Colombiaanse vakbondsleider Huber Ballesteros na 3 jaar vrijgelaten uit de gevangenis. Ballesteros is ondervoorzitter van de vakbondsfederatie FENSUAGRO. Een delegatie van de Algemene Centrale Antwerpen-Waasland en FOS bezocht onlangs Colombia en sprak met hem.

In welke omstandigheden werd je gearresteerd? Waarvan werd je beschuldigd?

Ik werd gearresteerd op 25 augustus 2013, in het kader van de nationale agrarische staking, toen ik optrad als woordvoerder en onderhandelaar van de eisenbundel. Ik werd beschuldigd van rebellie en terrorisme. In werkelijkheid werd ik aangehouden voor mijn rol in de onderhandelingen en was mijn arrestatie bedoeld om angst bij de stakers te creëren.

Je hebt 3,5 jaar doorgebracht in de gevangenis. Hoe voelde je jezelf tijdens die tijd in de cel?

De gevangenis had ongetwijfeld een zware impact op de organisatie, mijn gezin en mijzelf. Al was het ook een belangrijke leerschool. Ik heb mijn land nog beter leren kennen, want in de gevangenis concentreren zich alle problemen van het land.

Nu ben je in vrijheid maar er blijft wel het proces, welke zijn je vooruitzichten? 

We zijn er in geslaagd de aanklacht ‘rebellie’ te weerleggen, maar de beschuldiging van ‘financiering van terrorisme’ blijft bestaan. Zodoende blijf ik in afwachting van het proces. Ik zal voor de Speciale Rechtbank voor de Vrede mijn zaak bepleiten en met de nodige argumenten en bewijzen aantonen dat de beschuldiging vals is.

Is er een link tussen het vredesproces en jouw invrijheidsstelling?

Mijn vrijlating kwam er niet in het kader van de amnestiewetgeving maar gewoon volgens het Colombiaanse strafrecht. Maar het vredesakkoord en de amnestiewetgeving maakten wel deel uit van mijn argumentatie om mijn invrijheidsstelling te vragen en te bekomen.

Hoe zie jij de toekomst voor Colombia?

Ik zie de toekomst voor Colombia erg verwarrend. Aan de ene kant is er veel hoop na de ondertekening van de akkoorden van Havana, maar aan de andere kant ontbreekt het de regering aan de nodige wil om die overeenkomsten ook na te komen. Dat brengt onzekerheid en de syndicale en sociale beweging blijven zeer alert.

De dagen van protest en burgerlijke staking die we nu zien in het land, komen er omdat de regering blijft inhakken op de bevolking en de verarmde sectoren, ondanks het vredesproces en de akkoorden.

Als de nationale regering de economische en sociale politiek niet bijstuurt, en de akkoorden van Havana gewoon zonder meer uitvoert, zal het land nooit uit het conflict zal geraken.

Meer over het vredesproces in Colombia.

Lees ook het interview met Joke Dupont van AC ABVV - Antwerpen-Waasland