Je zal het ongetwijfeld zelf al gemerkt hebben als werknemer of bezoeker van je familie: het water staat het personeel van de woonzorgcentra aan de lippen. Dit werd recent nog geïllustreerd door de Pano-reportage van 11 oktober. Een journaliste ging undercover in 7 commerciële woonzorgcentra, waaronder ook woonzorgcentrum Rubens (onderdeel van Orpea) in Mortsel. Al snel bleek dat de toestand schrijnend was. Helaas geen nieuws voor het ABVV Social Profit. Wij kaarten al jarenlang de problematiek van de onderbezetting in de gezondheidssector aan.

Hulpkreet van de vloer

Dat deze reportage een waarheidsgetrouw beeld geeft, bewijst ook de hulpkreet van de medewerkers die ons eind oktober bereikte. Sinds de opening, 1 jaar en 4 maanden geleden, kampt Orpea Rubens met een te lage personeelsbezetting. Dit is de voorbije maanden alleen maar verslechterd door de aanhoudend hoge werkdruk (met vele ziektes en afwezigheden tot gevolg) en het niet in staat zijn van het management om hier correct op te reageren en anticiperen.

Dat de situatie geëscaleerd is, werd een eerste maal duidelijk op vrijdag 10 november. Het personeel had ons ter plaatse geroepen: 2 zorgkundigen en 1 verpleegkundige waren letterlijk in elkaar gestort en moesten worden afgevoerd met zware medische problemen (o.a. wisselende bloeddruk, hart ritme stoornissen, hyperventilatie, bewustzijnsverlies, paniekaanvallen …). Doktersattesten bevestigden wat wij al vermoeden: een langdurige blootstelling aan stress veroorzaakt door een onevenwichtige werksituatie was de oorzaak.

Dankzij diverse personeelsvergaderingen met werkonderbreking, toenemende persaandacht en een verdere actiebereidheid bij het personeel, werd de directie uiteindelijk gedwongen in te gaan op onze eis naar meer personeel.

Zorg versus winst

Maar daar eindigt het niet: het verhaal van Orpea Rubens is helaas niet uniek. Deze crisis is symptomatisch voor de hele sector. In commerciële rusthuizen, waar de kille bedrijfslogica van winstmaximalisatie voorrang krijgt op het zorgkundig aspect, staat het personeel onder enorme druk met alle gevolgen van dien. De niet-commerciële en openbare woonzorgcentra hebben het ook moeilijk, maar zij kiezen er tenminste voor om in personeel te investeren in plaats van uit te keren aan aandeelhouders.

De combinatie van winstbejag met een rechts beleid - dat weigert de subsidiegraad aan te passen aan de reële zorgnood - resulteert in dergelijke wanpraktijken. Het inschakelen van de directie in de roosters van de zorgkundigen, zoals bekomen in WZC Rubens, kan de directie misschien de ogen doen openen om deze problematiek te erkennen. Maar misschien is dit ook wat deze rechtse regering nodig heeft om terug voeling te krijgen met de realiteit.

Ken Van den Heuvel - secretaris BBTK

Sigrid De Wilde - secretaris Algemene Centrale