De Sociale Verkiezingen zijn achter de rug en bij Nektari in Puurs heeft dat een rode kleur achtergelaten. “Er zijn 2 zetels bijgekomen omdat er meer werknemers zijn, en die 2 zijn beide voor het ABVV”, aldus Myriam Steenhuyzen, delegee van de Algemene Centrale. Myriam vertelt ons haar verhaal.

Myriam is 62 jaar en werkt al 25 jaar voor Nektari (maatwerk), waarvan ze haar al 18 jaar inzet voor de AC. Eind 2024 gaat ze op pensioen en dat doet ze met een gewrongen gevoel. “Ik voel er me wel schuldig over want ik laat mijn mensen in de steek. Ik ben hier een moederfiguur voor de mensen.” 

‘Ik ben er voor de mensen’

We blikken samen terug op haar tijd als delegee. Zo heeft ze heel wat mooie momenten meegemaakt, persoonlijk, maar ook collectief voor iedereen binnen het bedrijf. “Vier jaar geleden heb ik mijn persoonlijk hoogtepunt bereikt. Ik heb 90 naamstemmen gekregen van de 129 mensen die konden stemmen. Toch straf als je weet dat het eigenlijk een groen (ACV) bedrijf is.” En ze weet hoe dat komt: “Ik ben er voor de mensen. Als je er voor de mensen bent, en je doet veel voor hen, je kan ze helpen, dan zijn de mensen blij. Ook als je ze niet kan helpen, dan zeg je dat eerlijk. Ik leid mijn team op om hetzelfde te doen. Dat is hoe wij de stemmen krijgen. Als je er bent voor de mensen, dan stemmen ze op jou.”

“Ik kom dagelijks een uur vroeger naar het werk. Ik zet me in de refter en dan kunnen de mensen die overdag niet aanwezig zijn en niet kunnen bellen, toch bij mij terecht. Mijn shift begint om 8 uur, maar ik ben hier al om kwart voor 7. Ik ben dag en nacht bereikbaar. Mijn man en mijn zoon vinden dat niet altijd even tof, maar ik heb mij opgegeven om deze job te doen, en ik wil ze dan ook goed doen.”

Sterke achterban

De mensen kennen haar en dat is duidelijk op verschillende manieren: “Als er bij ons iemand nieuw begonnen is, dan wordt er tegen hen gezegd dat ze bij mij terecht kunnen met hun vragen: ‘Ga maar naar Myriam, die kan u helpen’. Maar even goed als ik iets niet gedaan krijg. Ik zeg dat tegen mijn afdeling op het werk: ‘mannen, alleen kan ik het niet’ en dan krijg ik soms het antwoord ‘we kunnen samen het werk stilleggen’ en dan doen we dat. Dat geeft een sterk signaal. Ik word er soms ook voor gestraft, de werkgever zet met dan in een andere afdeling waar ik me niet zo goed voel, maar het signaal is wel gegeven. De werkgever heeft niet graag dat ik sterk sta op mijn afdeling.”

Voordelen voor iedereen

In haar tijd als delegee voor zowel het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk als voor de Ondernemingsraad heeft ze best al wat bereikt: “Ik heb verkregen dat we verlof krijgen tussen kerst en nieuwjaar. Ik heb ecocheques naar maaltijdcheques kunnen omzetten. En omdat ik zicht heb op de EFI (Economische Financiële Informatie), kon ik na een winstjaar verkrijgen dat we een koopkrachtpremie ontvangen. Ondertussen moet ik het zelfs niet meer gaan vragen aan de werkgever, hij weet al voor wat ik bij hem kom na een winstjaar. Zo’n koopkrachtpremie doet hier heel veel, het doel is nog altijd om de lonen te verhogen, maar dat wordt sectoraal beslist dus heb ik daar weinig invloed op.”

Samen sterk!

Momenteel is ze nog volop in het vakbondswerk verwikkeld, maar binnenkort werkt Myriam niet meer op Nektari en kan ze genieten van een welverdiend pensioen. Al zal ze Nektari en de vakbond nog niet meteen loslaten: “Ik geef nu al door aan mijn team van delegees hoe ze het verder kunnen zetten zonder mij. Ze moeten er altijd zijn voor de mensen, ze moeten hen zoveel mogelijk proberen te helpen. Lukt het niet alleen, ga dan met 2 naar de werkgever. Niet iedereen is even sterk, maar probeer het dan met 2. Lukt het dan nog niet? Bel dan naar onze secretaris of bel naar mij. Samen kunnen we de problemen oplossen of kijken we naar een nieuwe aanpak.”