ABVV Scheikunde-Petroleum lanceerde eind januari een enquête over grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer. Maar liefst 892 werknemers namen hieraan deel… en de resultaten, die waren confronterend! Omdat het dringend anders moet, werd er een syndicale studiedag georganiseerd om slachtoffers de kans te geven te getuigen en om delegees te wapenen voor deze strijd.  

Meer dan honderd delegees van ABVV Scheikunde-Petroleum namen vandaag deel aan onze studiedag over grensoverschrijdend gedrag. Verschillende onderwerpen passeerden er de revue: syndicale motieven en hefbomen, de vrouwonvriendelijke maatregelen van de Arizona-regering en de resultaten (zie hier) van onze enquête. Daarnaast verwelkomden we Maïté Meeûs, feministische activiste en oprichtster van ‘Balance ton bar’, preventieadviseur Brigitte Cianci en enkele slachtoffers van grensoverschrijdend gedrag.  
 

Toen ik in het bedrijf startte, voelde ik dat er iets niet klopte. Een van de mannelijke collega’s, wiens bureau wat verder was, kwam dagelijks langs en gaf me complimentjes. Ik voelde mij echt ongemakkelijk, maar durfde niets zeggen… ik was er net begonnen en het was mijn eerste job. Daarbij wilde ik niet dat hij in de problemen zou komen door mij. Keep a low profile dacht ik. Op een dag een andere mannelijke collega getuige van zijn gedrag. Hij raadde mij een gesprek met de directie aan en liet vallen dat hij het anders ook wilde melden. Dat wilde ik niet, ik durfde niet. Uiteindelijk ging hij langs bij de directie. Deze nam direct actie: de mannelijke collega mocht niet meer langskomen in onze burelen.. maar deed het toch om mij agressief op de vingers te tikken: ‘waarom heb ik zoiets gedaan?!’ Ook al was ik er in het begin geen voorstander van, toch ben ik blij dat het zo is gelopen. Aan andere slachtoffers wil ik vragen om de schuld niet bij henzelf te leggen. Durf hulp vragen of durf erover te spreken, zodat het gedrag van de agressor niet erger wordt.  - Elisa

Als vrouw voel ik me geïsoleerd op de werkvloer. Zelf behoor ik tot de 20% vrouwen die ernstige menopauzale klachten heeft: zeer veel pijn en een enorm slaaptekort. Door deze zaken en de medicatie die ik neem, mag ik niet meer met de auto rijden. Ik reken dus op het openbare vervoer. Toen ik de HR-manager ging vragen om 15 minuten vroeger te kunnen starten en stoppen, afwijkend van de huidige glijtijden -en mij dus blootstelde- rekende ik op een beetje begrip. Helaas. Haar boodschap was duidelijk: er worden geen uitzonderingen gemaakt -terwijl ik de enige vrouw ben op mijn afdeling die met het openbaar vervoer komt-, thuiswerken mag niet -ook al laat mijn functie dat toe-, er bestaan pilletjes tegen de pijn en deeltijds werken is ook een optie. Ik voel mij bijzonder gelimiteerd. De oplossing die mij geboden werd, staat gelijk aan stoppen met voltijds werken, maar ik wil actief blijven. Dit is geen keuze die ik wil maken. Een andere optie bestaat duidelijk niet. Er is duidelijk geen plaats meer voor sociaal overleg! Cijfers en steeds hogere winsten zijn topprioriteit! Dat is jammer, laat ons van richting veranderen en de kracht en kennis van de “rijpere" vrouw harmonieus inzetten op de werkvloer.  - Dominique

Ik vroeg twee recuperatie-uren aan, maar in alle verstrooidheid zette ik twee handtekeningen: een onder mijn naam en een paar dagen later onder de naam van mijn verantwoordelijke. Zelf was ik mij van niets bewust en vertrok op vakantie. Een collega-delegee contacteerde mij en liet me weten dat ik beschuldigd werd van o.a. valsheid in geschifte en er een aangetekende zending zal volgen… en misschien een sanctie. Om het dossier aan te dikken, werden er ook wat leugens gemeld. De HR-manager die er twee jaar werkte, gebruikte een bijzondere methodiek. Ik verwittigde mijn secretaris en deed mijn verhaal. Hij heeft een aangetekende brief naar het bedrijf gestuurd en het kwam ook op de agenda in de overlegorganen. Volgens mij is er mij onrecht gedaan. Na 38 jaar anciënniteit in dit bedrijf, lijkt mij deze manier van handelen incorrect en discriminerend tegen mezelf als werknemers, maar ook als delegee: nooit heb ik mijn verhaal mogen/moeten doen. Als hoofddelegee wilde ik dit niet zomaar laten passeren en ik wil ook aan alle andere delegees hier aanwezig zeggen dat ze zich niet mogen laten doen. Durf in de aanval te gaan en laat je niet in een hoek zetten! - Denny

 

 

Het is belangrijk om erover te durven spreken, want grensoverschrijdend gedrag kent geen leeftijd of geslacht. Daarbij mogen gedragingen niet geminimaliseerd worden: het kan gaan van woorden die iemand ongemakkelijk maken tot verkrachting or erger. Ik heb een duidelijke boodschap aan de slachtoffers: We geloven jou en wat je meegemaakt hebt! Durf hulp vragen!  - Maïté (lanceerde een beweging in Brussel, genaamd Balance ton Bar)

Andrea Della Vecchia, federaal secretaris van ABVV Scheikunde-Petroleum concludeert: “Er is geen universele oplossing, gezien de uitdagingen en tendensen vandaag de dag. De geschiedenis leert ons dat we een oplossing moeten creëren. Als we ons als vakbond niet inzetten, zullen er hier nog jaren over gaan en zal er uiteindelijk sociale regressie zijn. Niets doen is geen oplossing!