Na een loopbaan van 40 jaar, waarvan 38 jaar nacht- en ploegenarbeid bij het chemische bedrijf Prayon, was Antonio Cuevas Sanchez klaar om met pensioen te gaan. Maar de Arizona-regering heeft de kaarten opnieuw geschud door de eindeloopbaanregeling zonder blikken of blozen te hervormen. Voor Antonio, die al erg te lijden heeft onder het belastend karakter van zijn werk, is het een bittere pil om te slikken. Zijn getuigenis weerspiegelt levendig de gevoelens van duizenden werknemers die door deze hervorming worden getroffen.

De maskers zijn nu echt gevallen en niemand die het nog langer kan negeren. Terwijl de Arizona-regering beloofde om het werk te waarderen, doet ze precies het tegenovergestelde en aarzelt ze niet om de eindeloopbanen van werknemers en gepensioneerden op te offeren om te kunnen besparen. Het recente begrotingsakkoord dat eind november werd bereikt, toont het duidelijk aan: de regering heeft geen enkele waardering voor de werknemers die alles hebben gegeven tijdens hun loopbaan. Zij zijn in haar ogen slechts een aanpassingsvariabele. 

Wat denk je van de maatregelen die door de Arizona-regering worden genomen?

Deze maatregelen zijn oneerlijk, onaangepast en zeer asociaal. Die mensen begrijpen niets van wat werknemers doormaken in fabrieken en op bouwwerven. De politici hebben nooit 's nachts gewerkt, hebben nooit zwaar werk gehad en hebben nooit geleden onder de fysieke en psychologische slijtage van een zwaar beroep. Dit zijn maatregelen die "met een bulldozer" worden opgelegd, zonder nuance, zonder menselijkheid. 

De hervormingen van Arizona verlengen de loopbanen, verminderen de mogelijkheden om waardig met pensioen te gaan en negeren volledig het verschil tussen een kantoorbaan en een werknemer die zijn leven lang sjouwt, repareert, tilt, dampen inademt of slopende werktijden heeft.

Arizona valt de meest kwetsbare werknemers aan en ontziet de meest bevoorrechten.

Welke impact hebben deze maatregelen op jouw eigen eindeloopbaan?

Door de genomen maatregelen heb ik een paar maanden te kort voor de regeling voor brugpensioen waar ik normaal gesproken recht op zou hebben gehad. De hervormingen van Arizona hebben de bestaande overeenkomsten geschonden, de verlenging ervan verhinderd en duizenden werknemers in een impasse geplaatst. Mijn enige optie om een punt te zetten achter mijn loopbaan is het vervroegd pensioen. Maar ook deze optie wordt onzeker. 

De regering zegt dat ze haar verantwoordelijkheid neemt en roept de werknemers op om inspanningen te leveren. Is het echt uitgesloten dat je je loopbaan verlengt? 

Ik zou er niet toe in staat zijn. 38 jaar ploegenarbeid heeft mij gebroken. Het heeft echt zijn sporen achtergelaten. Het verstoort volledig je leefritme: slechtere slaap, gebrek aan herstel, voortdurende uitputting, concentratieverlies en uiteindelijk ernstige hartproblemen. Op mijn 30e leek het haalbaar, ik herstelde veel gemakkelijker. Maar de jaren gingen voorbij en mijn lichaam kon niet meer volgen. Ik had hartproblemen en de cardioloog vertelde me dat ik een enorm risico nam voor mijn gezondheid en zelfs voor mijn leven als ik op die manier door zou gaan. Dus moest ik besluiten om overdag te gaan werken. 

Was de directie van je bedrijf bereid om je werk aan te passen? 

Er was niets voorzien om me te laten overschakelen op dagploegen. Ze hebben geïmproviseerd. Ik werd van de ene afdeling naar de andere gestuurd en mijn werkdruk werd duidelijk niet verlaagd, ondanks de omstandigheden en mijn problemen. Gelukkig heeft het werken in dagploegen mijn toestand verbeterd. Zelfs al zijn sommige problemen onomkeerbaar. Ik doe een oproep aan de politici en de werkgevers: nachtwerk schaadt de gezondheid en de betrokken werknemers moeten worden beschermd, ze moeten de kans krijgen om te stoppen voordat het te laat is. 

Welke boodschap wil je aan de werknemers geven in deze sociaal moeilijke tijden?

Mijn boodschap is simpel: laten we solidair zijn. Elke werknemer bereikt vroeg of laat het einde van zijn of haar loopbaan, vaak vermoeid, soms uitgeput, en ontdekt dan hoe moeilijk het is om alleen te moeten omgaan met oneerlijke regels. Ik roep de werknemers op om te strijden voor een waardig pensioen, stabiele voorwaarden en een echte erkenning voor zwaar werk. 

Ik wil ook benadrukken hoe belangrijk het is dat politieke beslissingen en de arbeidswereld blijk geven van menselijkheid. Jaar na jaar raken we er verder van verwijderd. Als de werknemers niet worden gerespecteerd, verzwakt dit de hele samenleving.