Rana Plaza – en daarna?
Een jaar geleden stortte Rana Plaza in, met als gevolg 1.138 dodelijke slachtoffers en meer dan 2.000 gewonden. De ganse wereld was gechoqueerd. Wat blijft er nu nog van de goede intenties? Wat is er werkelijk gebeurd? De balans is dubbel…
De internationale vakbondsfederaties waren – het klinkt cynisch – goed voorbereid om op dit drama te reageren. In november 2012 was er immers al de brand van Tazreen Fashions, met 111 slachtoffers. Begin 2013 hadden tripartite onderhandelingen geleid tot een actieplan, dat jammer genoeg niet het drama van Rana Plaza heeft kunnen voorkomen.
Na Rana Plaza werd snel een akkoord afgesloten met meer dan 150 internationale kledingketens, hun leveranciers in Bangladesh en de vakbondskoepels IndustriALL en UNI Global. Dit akkoord voorziet in een onderzoek naar de veiligheid van de gebouwen, inspecties ter plaatse, en een belangrijke rol voor de lokale vakbonden.
Dit akkoord had een grote invloed op de syndicale beweging. De lokale vakbonden hebben kort daarna actie gevoerd voor een verhoging van het minimumlonen. Het verbod op vakbondsactiviteiten in de vrijhandelszones werd opgeheven. Het aantal vakbondsleden nam snel toe.
Toch blijven er verschillende problemen :
- een jaar na de catastrofe zijn de slachtoffers nog altijd niet vergoed,
- de inspectie van de gebouwen schiet tekort,
- de werkgevers proberen hun uitgaven voor (brand-)veiligheid te recupereren ten koste van de werknemers.
Het is duidelijk dat een blijvende druk op de grote kledingketens noodzakelijke is, evenals meer steun voor de lokale vakbeweging, opdat een nieuwe Tazreen of Rana Plaza in de toekomst wordt uitgesloten, en de arbeidsvoorwaarden in Bangladesh verbeterd worden.