Ze heten Caroline, Julie of Jessica en ze hebben iets gemeen. Ze werken alle drie in de bouw. Een schrijnwerkster, een metster, een dakbedekster. Ze doen wat ze graag doen, en luisteren vooral niet naar de vooroordelen. Robert Vertenueil, federaal secretaris van de Algemene Centrale van het ABVV, vertelt ons dat zo’n keuze niet van het spreekwoordelijke leien dakje loopt, ook al is dat nu toch ook niet zo ongewoon.

We kijken even over de taalgrens. Ons verhaal kan even goed gebeuren met Nederlandstaligen, maar in Wallonië is er Construtec Wallonie, een samenwerking tussen werkgevers, vakbonden en het FVB, het fonds voor de vakopleiding. En Construtec houdt zich speciaal bezig met het steunen en begeleiden van vrouwen die in de bouw aan de slag willen.

Vrouwen op de werf, raar maar waar

Robert Vertenueil vindt het hoog tijd dat vrouwen een plaats krijgen in de bouwsector. “Wie het over gelijkheid tussen mannen en vrouwen heeft kan er niet naast kijken dat er in de bouw nog veel werk aan de winkel is. We tellen er 165.000 mannen en slechts 1.500 vrouwen. Dat zegt genoeg. In 2008 hebben we een charter over diversiteit opgesteld. Alle partners, uit de bouw maar ook daarbuiten, engageerden zich toen om hier iets aan te doen.”

Coaching op maat

En de daad werd bij het woord gevoegd. Er werd gezorgd voor job coaching, speciaal voor vrouwen. Zij worden voorbereid op het beroep. En daar hoort ook aandacht bij voor het machogedrag in de bouw. Want je kunt het niet ontkennen, vrouwen die hiervoor kiezen komen in een mannenwereld terecht waar ze niet meteen als volwaardige collega zullen worden ontvangen. Maar als je daar goed op voorbereid wordt kun je daar best mee om. Robert zegt daarover: “Je mag vrouwen toch niet wijsmaken dat het allemaal rozengeur en maneschijn wordt. Wij werken op twee terreinen: goede vorming langs de ene kant, mentaliteitswijziging langs de andere”. Caroline Delfosse, een steenkapster, zegt dat je wel stevig in je schoenen moet staan, psychisch en fysisch: “zelfs al is er een goede verstandhouding, geregeld is er ook vuilbekkerij. Dat gaat het ene oor in, het andere uit”.

Koudwatervrees bij de werkgevers

Het hele project werpt zeker vruchten af, maar toch blijven de cijfers onder de verwachtingen. Robert zoekt de verklaring bij de ingesteldheid: “Zodra ze echt de stap moeten zetten vinden werkgevers honderd en een excuses. Dat er bijkomende toiletten nodig zijn, of douches. En natuurlijk ook dat vrouwen niet sterk genoeg zijn. Maar dat rangschik ik bij de koudwatervrees. Ja, dit is geen gemakkelijke sector, maar is de schoonmaak dat dan wel, of de gezondheidszorg?”

Plaats voor vrouwen in de bouw, het moet zeker kunnen. Met goede opleiding, minder vooroordelen en wat goede wil kunnen mannen en vrouwen een plaats op voet van gelijkheid krijgen in de sector. Het project in Wallonië kan als voorbeeld dienen.