In september 2013 werden in Griekenland 595 schoonmaaksters van overheidsgebouwen op  straat gegooid.  De toenmalige rechtse regering zag die laaggeschoolde en laag betaalde werkneemsters als een makkelijke prooi. Maar niets was minder waar. Hun moed en volharding werden een symbool van het protest tegen de vernietigende soberheidspolitiek. En toen de linkse regering van Tsipras het roer in handen kreeg werden ze allemaal meteen weer aangeworven. Een delegatie van die vrouwen was in België. Hun strijd is ook onze strijd. 

595 vrouwen, tussen 45 en 57 jaar, vaak met  meer dan 20 jaar dienst, werden aan de deur  gezet. Zij verdienden tussen 400 en 600euro per maand. Hun job werd overgenomen door een privéfirma die werkneemsters aanwierf tegen 200 euro per maand, dat is 2 euro per uur.

Met gejammer kom je nergens

Die vrouwen legden zich daar niet  bij neer. Ze vatten post voor het Ministerie van economische zaken en bleven daar. Hun strijd sloeg in, er ontstond een brede solidariteitsbeweging. Het werd een hardnekkige confrontatie met de rechtse regering die bang was dat het vuur zou overslaan naar andere groepen werknemers die getroffen werden door de harde soberheidsmaatregelen. De politie haalde zelfs de wapenstok boven.

Maar de vrouwen hielden stand en op die manier stonden ze mee aan de wieg van de verandering in Griekenland. Ze toonden dat je het tij kunt doen keren, dat je kunt opstaan en terugnemen wat je afgenomen werd. Zodra de linkse regering van Tsipras aan de macht kwam werden ze allemaal weer aangeworven, ook al kregen ze  nog  geen garanties voor de toekomst. Ze  lieten in ieder geval zien dat je beter niet in een hoekje zit te jammeren. Als je samen weerstand biedt kom je een heel eind verder.

Een voorbeeld voor ons

Ook wij moeten volhouden in de strijd  tegen de rechtse regering. Wie twijfelt aan het  nut daarvan kan best eens te rade gaan bij de Grieken. Als zij erin slagen verandering tot stand te brengen kunnen wij dat ook.