Van eisenprogramma naar akkoord, hoe werkt het?
De onderhandelingen voor nieuwe collectieve arbeidsovereenkomsten in de sectoren gaan van start. Er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor 2015 en 2016.
De onderhandelingen voor nieuwe collectieve arbeidsovereenkomsten in de sectoren gaan van start. Er moeten nieuwe afspraken gemaakt worden voor 2015 en 2016. Het wordt bikkelhard want onze vakbond eist dat inleveringen en sociale afbraak stoppen. Werknemers moeten weer betere loon- en arbeidsvoorwaarden krijgen. Nu kijken we hoe die in de praktijk verlopen.
In elke sector stellen onze delegees een eisenprogramma samen. Zij spreken af welke loonverbeteringen ze willen realiseren en welke arbeidsvoorwaarden ze willen verbeterd zien. Zij zijn daar ook het best voor geplaatst want zij weten wat er bij de werknemers leeft. Ze kennen ook de economische situatie in hun sector en houden daar natuurlijk rekening mee.
De delegees beslissen
Eerst bereiden de delegees in hun gewestelijke afdeling een eisenbundel voor, samen met hun vakbondssecretaris. Daarna wordt een syndicale raad georganiseerd waarop de delegees uit alle gewesten de uiteindelijke eisen vastleggen. In haast alle sectoren wordt er ook alles aan gedaan om een gemeenschappelijk eisenprogramma met de andere vakbonden tot stand te brengen. Dat komt de syndicale slagkracht tijdens de onderhandelingen ten goede.
En dan gaan de onderhandelingen met de werkgevers van start. Die worden voor de vakbond gevoerd door de vakbondssecretarissen. Geregeld worden de delegees op de hoogte gebracht over de stand van zaken. Tot er uiteindelijk een voorakkoord wordt bereikt. Opnieuw komt dan de syndicale raad bijeen, want het zijn de delegees die het resultaat uiteindelijk beoordelen. Als zij het aanvaarden is er een akkoord en wordt het in cao’s gegoten.
Geen akkoord, wat dan?
Die onderhandelingen kunnen weken en zelfs maanden duren. Dat zal in het huidige klimaat zeker niet anders zijn. Als de zaken niet opschieten, als de vakbondseisen geen gehoor krijgen bij de werkgevers, ontstaat er sociale onrust en komt het tot acties. Op die manier zetten de werknemers hun eisen kracht bij.
Onze vakbond wil het sociaal overleg alle kansen geven, maar we zullen niet accepteren dat de werknemers met lege handen naar huis worden gestuurd.