Begin november, voor de recente controversiële uitspraken van Trump, ging een delegatie van de Algemene Centrale – ABVV een week op inleefreis naar Palestina. De deelnemers hadden twee doelstellingen. Ten eerste de partners ontmoeten van het project dat we steunen ten voordele van de werknemers in de steengroeven. Dit project wil zorgen voor veiligere werkomstandigheden en de werknemers informeren over hun rechten. De tweede doelstelling: een beeld te krijgen van de stand van zaken op het terrein. Wat is de impact van de bezetting en de Muur op de steden en dorpen? Wat is de situatie van de vluchtelingen, de jongeren en de kinderen.

Missie geslaagd. Bij hun terugkeer waren alle deelnemers het eens dat zo een reis je niet onberoerd laat. En ze zijn er ook van overtuigd dat ze moeten getuigen over de situatie ter plaatse. Zodat getuigenis na getuigenis er eindelijk iets kan veranderen voor het Palestijnse volk. 

Patrick, delegee bij Lhoist

Je was al voor de vierde keer ter plaatse. Hoe evolueert de situatie?

Het gaat slechter en slechter. De militairen en politie zijn steeds talrijker op straat. De vrije meningsuiting van de Palestijnen is beperkt. Ze kunnen zich ook minder gemakkelijk verplaatsen omdat er meer en meer wegen worden aangelegd waar Palestijnen geen toegang tot krijgen. Zo geraken de dorpen geïsoleerd en worden de werknemers verplicht om aan checkpoints te passeren. En de doorgang aan zo een checkpoint hangt af van de goodwill van de soldaten. Samengevat, ze proberen een volk te laten verdwijnen… 

Wat heeft je het meeste geraakt?

De situatie in de Jordaanvallei. Israëlische kolonies hebben zich daar grondgebied toegeëigend en ontzeggen de Palestijnen de toegang tot water. Deze vruchtbare vallei is zo een woestijngebied geworden waar de Palestijnen leven. Terwijl de kolonies erg groen zijn. Het contrast is opvallend. Er lopen zelfs waterleidingen door de Palestijnse gebieden, maar de Palestijnen krijgen geen druppel. Dat is zo onrechtvaardig. Een misdaad tegen de mensheid.

Leggen de Palestijnen zich daarbij neer?

Nee, het volk verdedigt zich, maar de situatie blijft erg moeilijk. De ouderen proberen de jongeren aan te moedigen om zich te verzetten tegen de bezetting. Maar veel jongeren verlaten Palestina in de hoop elders werk te vinden. In Gaza is er een werkloosheidsgraad van 50%, op de Westelijke Jordaanoever bedraagt die 25 tot 30%. Sommige Palestijnen gaan in de kolonies werken. Ze hebben niet veel andere keuze, maar daardoor hebben ze schrik om zich te verzetten tegen de politiek van Israël.

Wat was de doelstelling van deze missie naar Palestina?

Onze plaatselijke contacten vragen ons om hun ambassadeurs te worden. Om te getuigen over wat er gebeurt in Palestina. Dat probeer ik te doen in mijn regio. Wij hebben ook onze problemen, maar wat gebeurt in Palestina is gewoon ondenkbaar in België. We moeten de onrechtvaardigheid die het Palestijnse volk ondergaat onder de aandacht brengen.

Anne-Catherine, delegee Horval

Voor jou was het de eerste reis naar Palestina, hoe heb je die ervaren?

We horen veel over Palestina, maar ik vond het belangrijk om de situatie met mijn eigen ogen te zien. Het was me snel duidelijk dat de Palestijnen verjaagd worden van hun land en niet omgekeerd. Ze moeten om vier uur opstaan om en via een checkpoint passeren om naar hun werk te gaan. En daar beslist een 18-jarige soldaat of ze al dan niet door mogen. 

Wat heeft jou het meeste geraakt?

Ik ben zelf moeder. En als ik zag hoe de kinderen daar moeten leven… Dat heeft me echt geraakt. Ik kreeg het verhaal te horen van een kind dat in het midden van de nacht uit zijn bed werd gehaald door de politie en gevangen gezet werd. Beeld je eens in wat een trauma dat moet nalaten. Kinderen zijn onschuldig en moeten genieten van het leven. Het is een echte schande.