Anthony is pas 40 jaar oud, maar heeft al een lange carrière achter de rug in ploegen en nachtshifts. Het bedrijf AGC Moustier waar hij werkt, produceert vlakglas op wereldschaal. Om de ovens van de fabriek draaiende te houden, werkt deze op volcontinu. Elke week veranderde zijn rooster, dus hij moest zijn ritme voortdurend aanpassen. Vandaag is hij overgestapt naar dagwerk, wat een hele opluchting is, maar hij denkt aan zijn collega’s die hun carrière voortzetten met atypische werktijden en maakt zich zorgen over de maatregelen die Arizona neemt.

De Arizona-regering heeft onlangs een verstrenging van de regels rond eindeloopbaan aangekondigd. Welke invloed hebben deze maatregelen op jou persoonlijk?

Het is een zeer ingewikkelde situatie omdat het merendeel van de werknemers in onze fabriek in de veertig is. Voor onze generatie behoren vervroegd pensioen en regelingen om het einde van hun loopbaan te verzachten tot het verleden. En toch zijn dit zeer gewaardeerde en essentiële opties om oudere werknemers in staat te stellen om door te gaan. De meeste van mijn collega’s die voor deze regelingen in aanmerking komen, maken er zelfs gebruik van. Maar waar oudere werknemers woedend zijn over deze maatregelen, lijkt het de jongeren niet te storen, voor wie pensioenen nog steeds iets heel abstracts zijn. Ze vertellen zichzelf dat de dingen zullen veranderen, dat ze alleen maar hoeven te wachten. Maar het is niet door een afwachtende houding aan te nemen dat er dingen zullen veranderen. We moeten mobiliseren nu het nog kan.

Fysieke lasten is iets dat je dagelijks ervaart op het werk?

Bij AGC is het niet alleen en kwestie van penibiliteit maar ook van atypische uurroosters. Sommige sectoren zijn fysieker dan andere. Ik denk in het bijzonder aan de metselaars die in zeer warm weer werken om de ovens te renoveren, en de operatoren die de hele dag veel lopen en lasten tillen, net als degenen die de vrachtwagens laden. Voeg daar ons ploegenwerk aan toe en het is heel hard werken. Sommige shifts betekenen 15 dagen achter elkaar werken! Dat betekent dat ze zelfs op feestdagen aan het werk zijn. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het is om in shifts te werken. En deze werknemers lopen des te meer kans om ziek te worden hierdoor. Werken in deze beroepen na je 60ste wordt een onmogelijke taak.

Wat zijn je vooruitzichten tussen nu en je 67e verjaardag?

Het is moeilijk voor mij om mezelf over 27 jaar te zien… maar als ik het voorbeeld neem van mijn vader, die in shifts werkte bij AGC als operator, kreeg hij de kans om op 50-jarige leeftijd met vervroegd pensioen te gaan. Hij had echt gelijk om die te nemen. En nu vragen we mensen om tot hun 67e te werken? Dat is nogal een verschil. Vandaag is mijn vader 69 en kan hij echt van het leven genieten. Ik weet niet zeker of we hetzelfde kunnen zeggen van toekomstige gepensioneerden op hun 67e. De maatregelen van de regering zijn onmenselijk.

Delen je collega’s je gevoelens? Praten ze er ook over?

Wie bijna 60 is, maakt zich zorgen. Ze willen weten wat voor risico ze nemen door met pensioen te gaan, wat ze financieel gaan verliezen. Voor sommigen is het een verlies van 20% van hun loon als ze hun vervroegd pensioen opnemen! Degenen die vandaag nog de kans hebben om met pensioen te gaan, zouden dat moeten doen voordat het te laat is. Ik maak me ook zorgen over de 55-plussers die te maken zullen krijgen met herstructureringen. Ze zullen een nieuwe baan moeten vinden, maar kunnen ze dat nog wel? Zullen werkgevers geïnteresseerd zijn in oudere werknemers of zullen ze de voorkeur geven aan meer flexibele jongeren? En onder welke voorwaarden zullen ze worden aangeworven? Al deze vragen baren werknemers zorgen en de regering geeft geen antwoorden. Ze zijn alleen geïnteresseerd in de cijfers.

Als jij de macht had om te beslissen, welke veranderingen zouden er dan moeten worden doorgevoerd om de bezorgdheid van werknemers over het einde van hun loopbaan weg te nemen?

Ik zou alle maatregelen van de Arizona-regering schrappen! Ik zou mensen de vrijheid geven om eerder met pensioen te gaan, met een degelijk pensioen en jonge mensen de kans geven om het over te nemen. Als je ziet hoeveel miljarden multinationals verdienen en welke inspanningen er van werknemers worden gevraagd, dan ben ik echt woedend.